در پست های قدیمی در مورد حریم خصوصی انسان ها نوشته ام و آن را در بین مردم ایران و امریکا مقایسه کرده ام. در آن نوشته من حریم خصوصی را به دو نوع فیزیکی و روانی تقسیم کرده ام و اندکی هم در مورد آنها توضیح داده ام. امروز می خواهم مقداری در مورد نشانه های بارز ورود به حریم خصوصی روانی انسان ها از زاویه ای دیگر با شما گفتگو کنم و نظر شما را هم بدانم. متاسفانه این بخش از حریم خصوصی انسان ها به علت ناآشکار بودن آن و ناآگاهی مردم به دفعات مورد تجاوز دیگران قرار می گیرد و در میان ایرانیان نیز بسیار رواج دارد ولی چرا ایرانی های امریکا که در یک جامعه فرد گرا زندگی می کنند همچنان به حریم خصوصی یکدیگر تجاور می کنند؟
جامعه گرایی در کشوری مثل ایران موجب می شود که ریزترین امور فردی یک انسان در زندگی دیگران اثر گذار باشد و برای همین است که دیگران نیز همیشه این حق را برای خود وارد می دانند که در امور خصوصی دیگران دخالت کنند و نظرات خودشان را به آن شخص تحمیل کنند. به عنوان مثال اگر یک نفر در یک جمع از یک غذا, لباس, رنگ و یا مهمانی خوشش نیاید دیگران سعی می کنند با تمام توان خود سلیقه خودشان را به آن فرد تحمیل کنند زیرا این سلایق شخصی در یک اجتماع سنتی جامعه گرا محدوده خصوصی آن فرد به حساب نمی آید و رابطه مستقیم با زندگی دیگران دارد. زندگی در یک کشور جامعه گرا نیز چنین ایجاب می کند که انسان ها محدوده حریم خصوصی بسیار کوچکی داشته باشند و به دیگران اجازه دهند که به بیشتر محدوده ای که در یک کشور فردگرا خصوصی به حساب می آید وارد شوند.
ایرانی هایی که در امریکا هستند نیز با این که در جامعه ای فردگرا زندگی می کنند همچنان تمایلات جامعه گرایی خود را حفظ کرده اند و برای همین است که توجه چندانی به محدوده حریم خصوصی انسان های دیگر ندارند. آنها به دفعات به محدوده ای از زندگی یک انسان دیگر وارد می شوند که به نظر خودشان بسیار عادی است ولی مشکل اینجا است که در جامعه فرگرایی مثل امریکا آن محدوده در چارچوب حریم خصوصی یک انسان قرار دارد و ورود به آن جایز و حتی قانونی نیست. سوال کردن در مورد مذهب, نژاد, عقیده, درآمد و امور خانوادگی و دیپلماتیک یک فرد و یا نظر دادن در مورد آنها تجاوز به حریم خصوصی یک فرد است که در میان ایرانی های مقیم امریکا نیز بسیار رواج دارد.
سوال کردن و نظر دادن در مورد ازدواج, طلاق و یا هرگونه زندگی دیپلماتیک افراد هم یکی دیگر از تجاوزات آشکار به حریم خصوصی دیگران است که متاسفانه در فرهنگ ایرانی ها نهادینه شده است و شاید از رفتار و عادات آنها جدایی ناپذیر باشد. این مسئله که یک نفر شب را تا صبح در کنار چه کسی می خوابد و با او چه نسبتی دارد برای همه ایرانی ها یک مسئله مهمی است که حتما باید در جمع تجزیه تحلیل و پردازش شود و در صورتی که این قضیه کاملا برای عموم مشخص نشود خودشان آن شب را تا کله سحر خوابشان نمی برد.
نظر دادن و سوال کردن در مورد درآمد و شیوه خرج کردن آن در زندگی یک فرد نیز بسیار در میان ایرانی های امریکا رایج است. آنها در مورد ریز درآمد یکدیگر تحقیق و تفحص می کنند و به خود اجازه می دهند که در مورد آن سوال کنند و یا نظر بدهند. متاسفانه آنها از تجاوز خود به حریم شخصی دیگران ناآگاه هستند و آن را آزادی بیان می دانند در حالی که آزادی بیان برای این است که شما بتوانید در مورد عقاید, سلایق و باورهای خودتان آزادانه صحبت کنید بدون این که وارد محدوده زندگی شخص دیگری بشوید. متاسفانه ایرانی های عزیز از تجاوز خود به حریم خصوصی دیگران از طریق طرح سوال ناآگاه هستند و خیال می کنند که سوال کردن در این موارد بی مشکل است و هر کسی که دوست داشت می تواند جواب ندهد. در حالی که طرح سوال در مورد مسائل خصوصی یک نفر از مصادیق بارز تجاوز به حریم خصوصی او است.
بیایید با هم چند مثال مشخص از تجاوز به حریم خصوصی روانی یک نفر را توسط طرح سوال مرور کنیم.
1- به نظر شما بهتر نبود به جای خریدن این ماشین فلان ماشین را می خریدید که مصرف بنزینش کمتر باشد؟ (این سوال تجاوز به حریم خصوصی است و شما فقط اجازه دارید بگوییم که من از ماشین کم مصرف بیشتر خوشم می آید)
2- حالا شما به سلامتی کی می خواهید عروسی کنید؟ (این سوال تجاوز به حریم خصوصی است و شما اجازه ندارید آن را از کسی سوال کنید)
3- البته اگر فضولی نباشد می خواهم بدانم که آنجا چقدر به شما حقوق می دهند. (این سوال تجاوز به حریم خصوصی است و لفظ اگر فضولی نباشد هم هیچ کمکی به آن نمی کند چون ماهیت سوال شما یک فضولی است)
4- مبارک است ان شاءالله خانه را به سلامتی چند خریدید؟ (این سوال تجاوز به حریم خصوصی یک فرد است و مبلغ خرید خانه به شما مربوط نیست)
5- راستی شما مسلمان هستید؟ (سوال در مورد نژاد, مذهب و یا حتی جنسیت یک فرد تجاوز آشکار به حریم خصوصی او است)
6- برای تولدت چه هدیه ای را برایت خرید؟ (این سوال تجاوز به حریم خصوصی یک فرد است)
7- بهتر نیست طلاقش بدهی و خودت را راحت کنی؟ (نظر دادن در مورد روابط شخصی یک فرد تجاوز به حریم خصوصی او است)
...
خوب اگر بخواهیم این مثال ها را ادامه بدهیم هرگز تمام نخواهد شد زیرا تنها مرور صحبت های عادی ایرانیان با یکدیگر کافی است تا به ده ها مورد دیگر از نقض آشکار حریم خصوصی دیگران برخورد کنیم و متاسفانه آنها نیز معمولا از این حریم شکنی های خود ناآگاه هستند.